تاثیر خستگی بر ثبات عملکردی بسکتبالیست‌های دارای ناپایداری عملکردی مچ پا

هدف این تحقیق بررسی اثر خستگی بر ثبات عملکردی بسکتبالیست‌های دارای ناپایداری عملکردی مچ پاست. آزمودنی‌های این تحقیق، 28 نفر از بازیکنان بسکتبال 16 تا 21 ساله شرکت کننده در لیگ جوانان استان کرمان بودند که به صورت انتخابی، با توجه به پرسشنامه ویژه ناپایداری مچ پا و تایید پزشکی به دو گروه دارای ناپایداری عملکردی مچ (16مرد میانگین وزن 49/10±31/71 کیلوگرم، میانگین قد 16/9 ± 75/181سانتی متر، میانگین سن 70/1 ± 12/18 سال) و گروه سالم (12مرد با میانگین وزن 89/9 ± 66/73 کیلوگرم، میانگین قد 08/7 ± 25/183سانتی متر، میانگین سن 83/1 ±41/18 سال) تقسیم شدند. برای اعمال خستگی از پروتکل خستگی ویژه بسکتبال و برای کمی کردن کنترل قامت از آزمون y استفاده شد. ابتدا و انتهای هر پروتکل آزمون y گرفته می‌شد. برای اطمینان از خستگی آزمودنی‌ها، با استفاده از مقیاس بورگ در ابتدا و انتهای پروتکل از آزمودنی‌ها درخواست شد احساس واقعی خود را در مورد شدت فعالیت گزارش دهند. تجزیه و تحلیل داده‌ها، با استفاده از آزمون t همبسته و t مستقل (05/0 p < ) انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد کنترل قامت در هر دو گروه، بعد از اعمال خستگی دچار نقص شده است. به علاوه مشخص شد تاثیر خستگی در هر دو گروه یکسان بوده است؛ یعنی اینکه گروه تجربی توانسته سازوکارهای کنترل قامت را با خستگی هماهنگ کند؛ بنابراین هر دو گروه بازیکنان سالم و دارای ناپایداری عملکردی مچ پا، هنگام خستگی به دلیل نقص در کنترل قامت مستعد بروز اسپرین مچ پا هستند.