اثرات ماساژ پیش از فعالیت و گرم کردن بر خستگی عصبی - عضلانی عضله گاستروکنمیوس در طول انقباض وامانده‌ساز

هدف از این تحقیق مقایسه اثر ماساژ و گرم کردن پیش از فعالیت بر خستگی عصبی- عضلانی عضله گاستروکنمیوس در طول انقباض ایزومتریک زیربیشینه بود. طرح تحقیق از نوع اندازه گیری مجدد بود. 15 مرد سالم بدون سابقه آسیب‌دیدگی اندام تحتانی و تمرین منظم برای این تحقیق داوطلب شدند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی برای اجرای یک پروتکل گرم کردن یا ماساژ تخصیص یافتند. این فرآیند چند روز بعد تحت شرایط دیگر تکرار شد. انقباض وامانده ساز شامل50 تکرار ایستادن روی پنجه پا و بلافاصله 60 ثانیه انقباض ایزومتریک پلانتار فلکشن مچ پا بود. فرکانس میانه(mf)، فرکانس توان میانگین(mpf)، نرخ تقاطع صفر (zcr) و میانگین الکترومیوگرافی (aemg)، از سیگنال‌های الکترومیوگرافی ثبت شده از عضلات گاستروکنمیوس داخلی و خارجی پای غیربرتر، در طول انقباض ایزومتریک پلانتار فلکشن مچ پا مورد محاسبه قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه (2×12، شرایط×زمان) و آزمون t وابسته در سطح معنی داری p?0.05 استفاده شد. در بخش خارجی عضله گاستروکنمیوس، تحت شرایط ماساژ، تمام شاخص‌های خستگی کاهش را نشان داد، اما پس از گرم کردنmf، mpf و zcr افزایش یافت. در بخش داخلی عضله، در هر دو شرایط، تغییر قابل ملاحظه ای رخ نداد. به‌طور کلی تفاوت معنی داری در mf وmpf بین گرم کردن با ماساژ وجود داشت. یافته های این تحقیق از ماساژ پیش از فعالیت به واسطه بالا بردن مقادیر پایه mf و mpf حمایت می‌کند. همچنین ورزشکاران را جهت به تاخیر انداختن خستگی عصبی- عضلانی تشویق به گرم کردن فعال می‌کند.