مقایسه زاویه حمل آرنج و ارتباط آن با فاکتورهای آنتروپومتریکی پیش بین ورزشکاران

زاویه حمل در مفصل آرنج به زاویه بین بازو و ساعد از وضعیت آناتومیکی اطلاق می‌شود که چگونگی راستای آن در عملکرد حرکتی آدمی مهم است. اطلاعات اندکی درباره زاویه حمل آرنج ورزشکاران در ارتباط با مهارت‌های حرکتی، آسیب‌ها و ناهنجاری‌ها و نیز با ابعاد آنتروپومتریکی وجود دارد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه زاویه حمل ورزشکاران و غیرورزشکاران و مطالعه ویژگی‌های آنتروپومتریکی پیش بین راستای اندام طرفی با زاویه حمل ورزشکاران است. 20 مرد ورزشکار سالم (میانگین سن 88/1±25/22 سال، قد 49/5±78/182 سانتی متر، وزن 19/3±35/75 کیلوگرم و سابقه ورزشی 77/3±38/9 سال) و 20 مرد غیرورزشکار سالم (میانگین سن 01/2±80/22 سال، قد 25/6±35/179 سانتی متر و وزن 30/2±10/71 کیلوگرم) به صورت نمونه‌های در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. بدین منظور شاخص‌های آنتروپومتریکی طول بازو، طول ساعد، فاصله دو دست باز بر اساس روش‌های استاندارد اندازه‌گیری شد و همچنین زاویه حمل در حالتی که دست در اکستنشن و سوپینیشن کامل قرار داشت با گونیامتر یونیورسال اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t مستقل، ضریب همبستگی و رگرسیون با روش stepwise تجزیه و تحلیل شدند (05/0p?). نتایج نشان داد بین زاویه حمل ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0p?). همچنین بین زاویه حمل و طول ساعد ارتباط معنی‌داری وجود دارد (05/0p?)، ولی بین زاویه حمل با فاصله دو دست باز و طول بازو ارتباط معنی‌داری به دست نیامد. نتایج رگرسیون نشان داد از بین عوامل فاصله دو دست باز، طول ساعد و طول بازو تنها متغیر طول ساعد بهترین پیشگوی زاویه حمل است. بر اساس نتایج این تحقیق ورزشکارانی که طول ساعد بزرگ‌تری دارند، بیشتر در معرض تغییرات زاویه حمل قرار می‌گیرند و برای حفظ راستای طبیعی آرنج به مراقبت‌های پزشکی ورزشی ویژه در اندام طرفی نیاز دارند.