مطالعه مقایسه‌ای عوامل آمادگی جسمانی در عقب‌ماندگان ذهنی با و بدون سندرم داون

هدف این پژوهش مقایسه عوامل آمادگی جسمانی در عقب‌ماندگان ذهنی با و بدون سندرم داون است. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 دانش‌آموز دختر عقب‌مانده ذهنی با سندرم داون (سن 77/1±96/13 سال، قد 19/8±40/135 سانتی‌متر، وزن 21/9±86/42 کیلوگرم، iq 73/3±12/59) و 30 دانش‌آموز دختر عقب‌مانده ذهنی بدون سندرم داون (میانگین سن 96/1±30/14 سال، قد 07/8±30/136 سانتی‌متر، وزن 67/8 ± 46/41 کیلوگرم، iq 02/5±73/61) است که به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. ابتدا، بر اساس پرونده پزشکی و دموگرافیکی آنان اطلاعاتی مانند بهره هوشی، وضعیت قلبی ـ عروقی و ریوی، قد، وزن و سن جمع آوری شد. سپس متغیرهای آمادگی جسمانی با آزمون‌های تعدیل شده معلولان (براکپورت و ...) شامل آمادگی قلبی ـ عروقی با آزمون 600 یارد راه رفتن - دویدن، قدرت عضلانی با آزمون قدرت پنجه دست، استقامت عضلانی با آزمون دراز و نشست، انعطاف‌پذیری با آزمون خمش و رسش و ترکیب بدنی با محاسبه شاخص توده بدن اندازه‌گیری شد. برای مقایسه متغیرهای آمادگی جسمانی در دو گروه از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین تمامی متغیرهای آمادگی جسمانی، به جز ترکیب بدنی، بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0p?)؛ بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر به مربیان و معلمان توصیه می‌شود پیش از هر گونه برنامه‌ریزی و تجویز فعالیت‌های حرکتی برای عقب‌ماندگان ذهنی، به ویژه کودکان سندرم داون، ابتدا به ارزیابی آمادگی جسمانی آن‌ها بپردازند.