تاثیر زمان‌های روز بر بازتوانی آسیب اسپرین مچ پا و میزان آسیب مجدد

اسپرین مچ پا از شایع ترین آسیب‌های حاد ورزشی است که به علت آسیب به گیرنده‌های حس عمقی و کاهش تعادل، خطر بازگشت مجدد آن زیاد است. با توجه به اثبات تاثیر ریتم‌های روزانه بر اجرای ورزشی، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر زمان‌های روز بر بازتوانی اسپرین مچ پاست. 16 نفر از ورزشکاران غیرحرفه‌ای مبتلا به اسپرین یک جانبه مچ پا (سن: 7/2 ± 2/24 سال، وزن: 1/3 ± 1/71 کیلوگرم، قد:40/3 ±2/177 سانتی متر) در این تحقیق شرکت و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی صبح (8 -10) و عصر (18- 20)، یک دوره فیزیوتراپی را به مدت 12 جلسه سپری کردند. بعد از اطمینان از راه رفتن بدون درد، در همان زمان‌ها به مدت چهار هفته از آزمون تعادلی ستاره به عنوان برنامه بازتوانی استفاده شد که به عنوان برنامه بازتوانی در درمان اسپرین مچ پا گزارش شده است. برای ارزیابی میزان تاثیر برنامه بازتوانی از آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا استفاده و میزان آسیب مجدد بعد از یک سال ثبت شد. از آزمون تی مستقل و وابسته برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بعد از دوره بازتوانی، میانگین نتایج آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا در گروه عصر به طور معنی داری بهتر از گروه صبح بوده است (03/0=p و 65/2=t). بعد از یک سال، دو نفر از گروه صبح و یک نفر از گروه عصر مجدداً به اسپرین مچ پا مبتلا شدند که تفاوت معنی دار نبود. با توجه به مثبت بودن تاثیر زمان بر کسب تعادل ایستا، این تحقیق می‌تواند پایه‌ای برای تحقیقات گسترده‌تر با تعداد نمونه‌های بیشتر و با استفاده از دستگاه‌های تشخیصی بالینی پیشرفته‌تر باشد تا شاید بتوان با انجام بازتوانی در زمان‌های مناسب‌تر، روند بهبودی را تسریع و بازگشت مجدد آسیب را کاهش داد.