بررسی روند تکاملی و مقایسه شاخص‌های اندازه گیری قوس کف پا بین 3 تا 12 سالگی

قوس طولی داخلی کف پا طی رشد به طور معنی داری تغییر می‌کند. با وجود این، نویسندگان در مورد اینکه در چه سنی پا شکلی مشابه بزرگ‌سالی به دست می‌آورد اختلاف نظر دارند. بهترین روش برای ارزیابی این قوس در کودکان نیز بحث برانگیز است؛ بنابراین هدف از این تحقیق توصیف قوس طولی داخل پای کودکان 3 تا 12 ساله و مقایسه قابلیت اجرای پنج روش ارزیابی است. نمونه آماری تحقیق حاضر 416 نفر بود که از پای آن‌ها نقش کف پا گرفته شد. شاخص‌های قوس کف پایی کاوناق و رودگرز، چیپاکس - اسمیراک، شاخص استاهلی و زاویه آلفا محاسبه و با ارزیابی نقش کف پا توسط فیزیوتراپیست‌ها مقایسه شدند. برای مقایسه روش‌ها و سنین متفاوت از آزمون‌های ناپارامتریکی همچون کروسکال والیس، فریدمن و خی دو استفاده شد. برای ایجاد ارتباط بین شاخص‌ها از همبستگی اسپیرمن استفاده شد. سنین سه و چهار سالگی شیوع زیاد قوس کم را نشان دادند (23 تا 86 درصد). بین چهار و پنج سالگی تفاوت معنی داری بین تمام شاخص‌ها مشاهده شد. با اینکه نسبت انواع متفاوت قوس برای هر گروه سنی متفاوت بود، بین شاخص‌های متفاوت همبستگی خوبی مشاهده شد (01/0 > p). قوس طولی داخلی کف پا به طور تدریجی شکلی مشابه بزرگسالی می یابد، از لحاظ آماری لحظه تشکیل قوس طولی داخلی بین 4 و 5 سالگی مشاهده شد. شاخص چیپاکس - اسمیراک بهترین شاخص ارزیابی پای کودکان بود. این شاخص بهترین طبقه بندی را برای قوس‌های کف پایی کم فراهم می کند و به آسانی قابل محاسبه است.