مقایسه سطوح کم دردی ناشی از فعالیت ورزشی هوازی تداومی در مقابل تناوبی

هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسۀ آثار کم­دردی ناشی از انجام فعالیت بدنی هوازی تداومی در مقایسه با تناوبی بود. تعداد 39 داوطلب سالم با مقادیر متوسط ± انحراف استاندارد، سن 9.7±30.0 سال، شاخص تودۀ بدنی 2.8±23.6 کیلوگرم بر مترمربع از میان جامعۀ افراد فعال در دسترس انتخاب و به‌طور کاملاً تصادفی در یکی از گروه‌های فعالیت بدنی هوازی تداومی، تناوبی و گروه کنترل قرار گرفتند. شاخص کم­دردی ناشی از فعالیت بدنی در نقاط زمانی قبل، بلافاصله بعد و همین‌طور 30 دقیقه بعد از انجام وهلۀ مداخلۀ تمرین و یا کنترل با استفاده از الگومتر درد فشاری اندازه‌گیری شد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون تجزیه­وتحلیل آماری آمیخته بررسی شد. یافته‌ها نشان دادند شاخص کم­دردی ناشی از انجام هر دو فعالیت هوازی تداومی و تناوبی به‌طور معنا‌داری در هر سه عضلۀ چهار سر رانی، دوسر بازویی و ذوزنقه‌ای مشاهده می­شود (p≤0. 05). شاخص کم­دردی ناشی از انجام فعالیت تناوبی در نقطۀ زمانی بلافاصله پس از انجام فعالیت تناوبی به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از مقادیر مشاهده‌شده متناظر بلافاصله پس از انجام فعالیت تداومی در محل عضله چهارسر بود (p≤0. 05). بنا بر نتایج، هر دو حالت فعالیت‌های هوازی این قابلیت را دارند که واکنش کم­دردی ناشی از انجام تمرین بدنی را، هم به‌صورت موضعی و هم گسترده، تحریک کنند. با استناد به یافته‌های پژوهش حاضر در خصوص مقادیر شدت درد عضلانی درک­شده در اثر فعالیت ورزشی و سپس مقادیر کم­دردی ایجادشده ناشی از فعالیت بدنی چنین به نظر می‌رسد که درد حاصل از انجام فعالیت بدنی، در مقایسه با دیگر خصوصیات تمرینی، محرک کم‌اهمیت‌تری برای تحریک ایجاد کم­دردی است. متخصصان می­توانند از یافته‌های پژوهش حاضر برای کاهش درد بهره­برداری کنند، به‌ویژه متخصصانی که به طراحی تمرینات ورزشی به‌عنوان درمان جایگزین یا مکمل جهت کاهش درد علاقه‌مندند.

Comparing the Exercise-Induced Hypoalgesia after Aerobic Continues vs High Intensity Interval Exercise

The aim of the current study was to compare the exerciseinduced hypoalgesia (EIH) due to Aerobic Rehabilitative Continues vs High Intensity Interval exercise. Methods: Thirtynine healthy participants (Mean ± SE age 30 ± 9.7 year, BMI 23.6 ± 2.8 kg/m2) were randomly assigned into 3 groups (13 in each) including aerobic continues exercise, high intensity interval exercise and/or control group. EIH index was recorded on before, immediately after and 30 minutes after exercise or control intervention. A mix ANOVA was used to statistically analyse the data. Results: The EIH index was significantly developed at all the quadriceps, biceps and upper trapezius muscle sites (p > 0.05). EIH index immediately after intermittent exercise was significantly higher than immediately after continues exercise in quadriceps muscle site (p > 0.05). Conclusion: Both modes of aerobic exercise has the potential to stimulate the EIH in the body at both the local and central level. The findings on muscular pain received during the exercise and EIH induced by different modes of exercise demonstratethat pain induced by exercise training is less likely to act as a stimulation for EIH rather than other characteristics of exercise training. Findings of this study has the potential to be used by pain relief therapists specially those who are interested in designing acute exercise trainings to be used as alternative pain relief therapy.