ارزیابی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفصلی ناحیه پا در پی استفاده از ارتزهای پا با درجات سختی متفاوت طی فاز اتکای دویدن

ارتزهای پا با درجات مختلف سختی به صورت گسترده ای جهت درمان ناهنجاری ها و آسیب های اندام تحتانی مورد استفاده قرار می گیرند؛ اما اثر آن‌ها بر هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل هنوز به طور واضح بیان نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر درجات متفاوت سختی کفی بر الگوی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفصلی ناحیه پا طی فاز اتکای دویدن بود. 15 نفر مرد ورزشکار سالم برای شرکت در پژوهش داوطلب شدند. هماهنگی و تغییرپذیری با استفاده از روش فاز نسبی پیوسته طی دویدن با درجات متفاوت کفی (سخت، نیمه سخت و نرم) از داده های سینماتیک تعیین شد. نتایج نشان داد کفی سخت، نرم و نیمه سخت در فاز 25 درصد اول مرحله اتکا فاز به ترتیب باعث افزایش 95، 179 و 220 درصدی در فاز نسبی پیوسته بین مفصلی اینورژن: اورژن مچ پا و تارسومتاتارسال نسبت به شرایط دویدن بدون کفی شدند (0.001≥p ). نتایج به طور کلی نشان داد درجات متفاوت سختی کفی می تواند از طریق تغییر در الگوی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل پا، مکانیک اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین توجه به درجه سختی کفی هنگام استفاده از وسایل ارتوتیکی اهمیت ویژه دارد.

Quantifying foot inter-joint coordination and variability after wearing variable stiffness foot insoles during the stance phase of running

Although foot orthotics with different stiffness is widely used for the treatment of lower extremity abnormalities and injuries, but their effect on foot coordination and variability is unclear. The purpose of present study was to investigate the effect of different stiffness of shoe orthosis on foot interjoint coordination pattern and variability during the stance phase of running. Fifteen healthy active men volunteered to participate in this study. Coordination pattern and variability were calculated from kinematics raw data using a Continuous Relative Phase method while running with different stiffness insoles inserted in a sandal. A repeated measure of ANOVA test was performed to test the hypothesis (p < 0.05). a part of the results showed that running with hard, soft, and semihard increased about %95, %179, and %220 of continue relative phase inversion: eversion of the ankle and tarsometatarsal joint in first 25% of stance phase compared to no insole condition (p < 0.001). Generally, the findings show that insole stiffness may affect lower extremity mechanics by changing foot interjoint coordination and variability. Thus, insole stiffness should be considered when specialists use the orthotic devices for treatment.