تدوین مقادیر نرمی قدرت، انعطاف‌پذیری و هم‌راستایی اندام‌ها‌ی تحتانی در دوندگان مرد جوان استان مازندران

به‌نظر می رسد که ریشه یابی و تشخیص آسیب های  ورزشی و ارزیابی فرایند بهبودی آن‌ها برای بازتوانی ورزشی نیازمند اندازه‌گیری پارامترهای قدرت، انعطاف پذیری و هم‌راستایی اندام ها است. درصورتی‌که این اندازه‌گیری مفید واقع می شود که مقادیر مرجع مناسبی از افراد برای مقایسه وجود داشته باشند؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، یافتن نرم های قدرت، انعطاف‌پذیری و هم راستایی اندام تحتانی در جامعه دوندگان تفریحی بود. تعداد 73 دونده مرد سالم استان مازندران با میانگین جرم (7.10) 73.13  کیلوگرم، قد (5.93) 177.70 سانتی‌متر و سن (3.76) 22.58 سال در پژوهش شرکت کردند. متغیرهای موردمطالعه در این پژوهش، قدرت، انعطاف‌پذیری و هم راستایی اندام های تحتانی بودند. قدرت به وزن نرمال شد. برای پارامترهای قدرت و انعطاف‌پذیری، مقادیر بیشتر از 2 انحراف استاندارد از میانگین و برای هم راستایی، مقادیر بین 2± به‌عنوان مقادیر نرمی انتخاب شدند. بخشی از یافته های پژوهش بدین‌صورت بود که میانگین قدرت عضلات بازکننده ران 0.52 درصد وزن بدن بود. همچنین، میانگین دامنه حرکتی چرخش خارجی ران 63 و زاویه q 13.15 درجه بودند. به‌نظر می رسد که مقادیر نرمی به‌دست‌آمده در پژوهش حاضر اطلاعات عمکردی برای ملاحظات بازتوانی ورزشی و بهبود عملکرد ورزشی فراهم می کنند.