تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی ورزشکاران نخبه گلبال

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین‌های ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی بازیکنان نخبه گلبال انجام شده است. 26 ورزشکار نخبه گلبال با دامنه سنی 25 تا 45 سال آزمودنی‌های این پژوهش را تشکیل ‌دادند. این بازیکنان به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) و کنترل (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا، تعادل پویا، عملکرد اندام تحتانی، توان اندام فوقانی و عملکرد حرکتی، به‌ترتیب از آزمون‌های تعادل ایستای لک‌لک، تعادل پویای وای، سه پرش تک‌پا، مسافت پرتاب مدیسن‌بال و سرعت پرتاب توپ گلبال استفاده شد. هر دو گروه قبل و پس از پایان هشت هفته تمرین، در آزمون‌های عملکردی شرکت کردند. گروه تجربی تمرین‌های ثبات مرکزی را با استفاده از توپ سوئیسی به‌مدت هشت هفته و هفته‌ای سه روز و گروه کنترل تمرین‌های عادی گلبال را انجام دادند. برای تحلیل داده‌ها و با توجه به فرض توزیع طبیعی داده‌ها، همگنی شیب خطوط رگرسیون، و رابطه خطی بین متغیر کووریت و وابسته، از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0.05 استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین تعدیل‌شده تعادل ایستای گروه تمرین‌های ثبات مرکزی (3.20 = m) با گروه کنترل (2.35 =m ) تفاوت معناداری وجود دارد (0.59 =2η، 0.000 = p، 33.66 = (23 ،1)f). همچنین، بین میانگین تعدیل‌شده تعادل پویا در گروه تمرین‌های ثبات مرکزی (79.8 = m) با کنترل (75.4 = m) ورزشکاران نخبه تفاوت معناداری وجود دارد (0.38 =2η، 0.001 = p، 14.04 = (23 ،1)f). بین میانگین تعدیل‌شده سرعت پرتاب، مسافت پرتاب توپ مدیسن‌بال از جلو و عقب در گروه تمرین‌های ثبات مرکزی و کنترل نیز تفاوت معناداری وجود دارد  (0.001 = p). تاثیر مثبت تمرین‌های ثبات مرکزی بر آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بازیکنان گلبال، بر نقش سازنده این تمرین‌ها در آمادگی حرکتی تاکید دارد. نتایج پژوهش توصیه می‌کند از تمرین‌های ثبات مرکزی درکنار تمرین‌های عادی گلبال به‌عنوان شیوه موثری برای ارتقای عملکرد حرکتی و پیشگیری از آسیب استفاده شود.