تدوین مدل اثر فرانوگرایی در مدیریت بر توسعۀ ورزش

امروزه، پیچیدگی و محیط متغیر، لزوم به روز بودن و آشنایی مدیران با فرایندها و رویه ‌های نوین مدیریت در سازمان ها را بیش از پیش نمایان می سازد؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش فرانوگرایی در مدیریت و اثر آن در توسعۀ ورزش  انجام گرفت. روش پژوهش، هم بستگی بوده وبه شکل میدانی صورت گرفته است. جامعۀ این پژوهش را متخصصان و صاحب نظران حوزۀ مدیریت و ورزش تشکیل دادند. محقق از روش نمونه گیری نظری در این تحقیق با توجه به جامعه تحقیق استفاده نمود (160= n) که در نهایت 112 پرسش‌نامه دریافت گردید. برای گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه های محقق ساخته برگرفته از ابزار مدیریت فرانوگرای شعبانی (1392) و توسعه ورزش پورکیانی (1393) استفاده گردید. از آزمون های کالموگروف اسمیرنف و همبستگی اسپیرمن در نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 22 و روایی سازه و مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار لیزرل نسخه 8.8 استفاده شد. نتایج نشان می دهد که بین مدیریت فرانوگرا و توسعۀ ورزشی و مولفه های آن رابطه وجود دارد. همچنین، ضرایب رگرسیونی و مقادیر تی، مدل ارتباطی را تایید می کند. براساس یافته ها مشخص می شود که لزوم توجه ویژه به تعاملات سازمانی مناسب تر و نیز رویه های کاری و مناسبات در سازمان، به ویژه در سازمان های ورزشی، بیش از پیش به توسعۀ ورزش در سطح قهرمانی، همگانی و تعلیم و تربیتی کمک خواهد نمود.