نقش مدیریت دانشگاهی در منابع استرس دانشجویان ورزشکار و راه‌ کارهای مقابله با آن

پژوهش حاضر جهت شناسایی منابع‌ استرس و راه‌کارهای کنار‌آمدن با آن در دانشجویان ورزشکار کشور با تاکید بر نقش مدیریت دانشگاه در این موارد انجام گرفت. پس از تقسیم‌بندی دانشگاه‌های کشور به پنج منطقۀ جغرافیایی، متناسب با تراکم نسبی جمعیت دانشجویی هر منطقه، پرسش‌نامه‌های منابع استرس بورگ (2009) و‌ راه‌کارهای مقابله با استرس کارور (1997) بین 1000 دانشجوی ورزشکار توزیع گردید. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان می‌دهد که عمدۀ منابع استرس دانشجویان کشور نوعاً استرس‌هایی درک‌شده (نه واقعی) هستند و راه‌کارهای مقابله‌ای در گروه پزشکی، متنوع‌تر و کارآمدتر از گروه غیرپزشکی می‌باشند. نتایج تی مستقل نیز حاکی از آن است که اختلاف کلی منابع استرس دانشگاه‌های پزشکی و غیرپزشکی معنادار می‌باشد؛ اما تفاوت راه‌کارها معنادار نیست. ازآن‌جایی‌که منابع استرس شناسایی‌شده غالباً در حیطه‌های مدیریتی ـ اداری بوده‌اند، نیاز است مدیریت دانشگاه به بازنگری روندهای اداری ـ دانشگاهی پرداخته و از نظرات دانشجویان ‌بهره جوید. لازم‌به‌ذکر است که دانشگاه‌های پزشکی به‌دلیل کسب نتایج بهتر می‌توانند الگویی برای غیرپزشکی‌ها باشند..

The Role of University Management in Sources of Stress and Strategies to Deal with It in Athletes’ Students

This study aimed to identify sources of stress and strategies to cope with stress of Iranian athletes’ students, with emphasis on the role of universities management. After breakdown of the country's universities to five geographical regions, the Borg stressors scale (2009) and Carver coping strategies questionnaire (1997) were distributed between 1,000 athletesstudent. Results of confirmative factor analysis showed that the major sources of stress in students are typically perceived (not real) Stresses and the coping strategies used in medical group were more diverse and efficient. Independent ttest results, showed that medical and nonmedical groups have an overall significant difference in sources of stress but their strategies to cope with stress had no significant differences. It is need that university administration to review administrative processes and take advantage from the students’ comments, since the detected resources was mainly in the managerialadministrative area. Medical universities can be a model for nonmedical universities, because of better results.