کارکردهای اجتماعی ورزش همگانی با تاکید بر اعتماد اجتماعی

در ادبیات جامعه‌شناسی شبکه‌های اجتماعی غیررسمی به‌عنوان یکی از راه‌های اصلی تقویت روابط و پیوندهای اجتماعی میان افراد و به‌تبع آن، افزایش اعتماد اجتماعی شناخته شده‌اند و از‌آن‌جا‌یی‌که ورزش همگانی نوع غیررسمی و داوطلبانۀ ورزش بوده و فضای مطلوبی را جهت افزایش روابط متقابل و پیوندهای عاطفی و نزدیک بین افراد مختلف جامعه مهیا می‌کند، به‌نظر می‌رسد که می‌تواند از طریق کارکردها و سازوکارهای خاص خود در تقویت اعتماد اجتماعی موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ شرکت جوانان در ورزش‌های همگانی با اعتماد اجتماعی آن‌ها به انجام رسید‌. روش این پژوهش پیمایشی بوده و طرح آن از نوع هم‌بستگی می‌باشد. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی جوانان 15 تا 29 سالۀ شهر تهران‌ بود که از میان آ‌ن‌ها 405 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه‌ انتخاب شده و به دو گروه شرکت‌کننده در ورزش همگانی و غیرشرکت‌کننده در ورزش همگانی تقسیم شدند‌ و مولفه‌های اعتماد اجتماعی آن‌ها با استفاده از پرسش‌نامۀ پژوهشگر‌ساخته سنجیده شد. نتایج ‌نشان می‌دهد که میانگین اعتماد اجتماعی در‌حالت کلی آن برای افراد شرکت‌کننده در ورزش همگانی (96/2) بیشتر از میانگین این متغیر برای افراد غیرشرکت‌کننده در آن (84/2) می‌باشد و این تفاوت از نظر آماری معنادار است؛ بدین‌معناکه می‌توان گفت شرکت در ورزش همگانی با میزان اعتماد اجتماعی جوانان مورد پژوهش هم‌بستگی دارد. همچنین، در بررسی ابعاد اعتماد اجتماعی مشخص گردید که تفاوت میانگین دو گروه در‌مورد متغیرهای اعتماد بین شخصی و اعتماد تعمیم‌یافته از نظر آماری معنادار می‌باشد؛ اما در‌مورد اعتماد بنیادین و اعتماد نهادی تاثیر معناداری مشاهده نمی‌شود.