رابطهی محدویت های گردشگران با رضایت‌مندی آنان در پیست های اسکی استان تهران

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه‌ی محدودیت های گردشگران با رضایت‌مندی آنان در پیست های اسکی استان تهران بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود که به‌شکل میدانی اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش، تمامی گردشگران پیست های اسکی استان تهران، شامل پیست های اسکی دیزین، شمشک، توچال و آبعلی بودند. بر اساس برآوردهای صورت‌گرفته از مدیران پیست های اسکی مذکور، جامعه‌ی آماری پژوهش به‌صورت تقریبی ده‌هزار نفر در نظر گرفته‌شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. تعداد400 پرسش‌نامه توزیع گردید که 362 پرسش‌نامه‌ی قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات، از پرسش‌نامه‌ی وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل ویژگی های جمعیت‌شناختی از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی، از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی و رگرسیون چند‌متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین محدودیت ها با رضایت‌مندی گردشگران پیست های اسکی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد (31/0-,r=01/0 p < ) از بین ابعاد محدودیت های گردشگران، بعد محدودیت های درون فردی، پیش-بین قوی‌تری برای رضایت مندی گردشگران بود.