ارزیابی عملکرد تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران با استفاده از مدل تلفیقی AHPو DEA

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی عملکرد تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران است. برای این ارزیابی از مدل dea و ahp استفاده شد. با مراجعه به پیشینه پژوهش و همچنین با در نظر گرفتن دسترسی به داده‌ها، دستمزد پرداختی به مربیان، بازیکنان و کارکنان و سرمایه‌های ثابت هر باشگاه به عنوان ورودی و میزان درآمد، امتیازات کسب شده و تعداد تماشاگر به عنوان خروجی در نظر گرفته شد. با استفاده از مدل ahp، وزن هر یک از این شاخص‌ها با نظرسنجی از 30 متخصص ورزشی تعیین شد و پس از به دست آوردن اطلاعات باشگاه‌ها در هر شاخص، با استفاده از مدل dea-ccr عملکرد باشگاه ارزیابی شد و تیم‌ها بر مبنای نمرات کارآیی رده‌بندی شدند. نتایج نشان می دهد در فصل 1389-1388 میانگین نمرات کارآیی در لیگ برتر فوتبال ایران 704/0 است. بیشترین نمره کارآیی مربوط به تیم‌های شاهین، ابومسلم و استیل‌آذین است و تیم استقلال اهواز با نمره کارآیی 313/0 کمترین نمره کارآیی را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج نشان می دهد بین رتبه کارآیی تیم‌ها با رتبه آن‌ها در جدول مسابقات همخوانی وجود ندارد. به-طور کلی با عطف به نتایج پژوهش، می‌توان مهم‌ترین عامل ناکارآمدی در تیم‌های لیگ برتر ایران را رقم بزرگ دستمزدها و کسب درآمدهای کم بیان کرد. در این زمینه به مدیران تیم‌ها پیشنهاد می‌شود با کاهش هزینه‌ها و افزایش درآمدها در پی کسب نمره کارآیی بیشتری باشند. همچنین خصوصی‌سازی باشگاه‌ها به عنوان راه کاری کلی برای افزایش کارآیی در لیگ برتر فوتبال ایران پیشنهاد می‌شود.