گونه شناسی ذی نفعان و مدیریت استراتژیک آن‌ها در سیستم ورزش کشور

اولین مرحله در توسعه ورزش در سطح ملی، ایجاد سیستم ورزش اثربخش است که در این سیستم افراد، گروه‌ها و سازمان‌هایی فعالیت می کنند؛ بنابراین تعیین و تجزیه و تحلیل ویژگی‌های آن‌ها برای پاسخ گویی به تقاضای آن‌ها به عنوان ذی نفعان ورزش در قالب مدیریت ذی نفعان مطرح می‌شود. این تحقیق با هدف تعیین ذی نفعان ورزش ملی و ارزیابی اهمیت این ذی نفعان انجام شد. جامعه آماری کارشناسان وزارت ورزش و جوانان هستند که بر اساس آمار موجود تعداد آن ها در حدود 166 است و تمامی آن‌ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که اطلاعات فردی کارشناسان و منافع و قدرت ذی نفعان بر اساس طیف لیکرت ارزیابی شد. نتایج تحقیقات نشان می دهد در میان ذی نفعان وزارت ورزش، فدراسیون‌های ملی بیشترین منافع (26/4) و داوطلبان کمترین منافع (21/2) را از وزارت ورزش می‌برند. همچنین کمیته ملی المپیک بیشترین قدرت (56/3) و داوطلبان (27/2) کمترین قدرت را در به دست آوردن منافع خود از وزارت ورزش و جوانان دارند. براساس ماتریس مندلو که ابزاری برای مدیریت ذی نفعان و اجرای استراتژی مدیریتی مناسب برای آن هاست، بیشتر ذی نفعان وزارت ورزش دارای منافع و قدرت کم هستند و تنها هییت‌های ورزشی در طبقه قدرت کم و منافع زیاد جای گرفتند و تعدادی از ذی نفعان که ذی نفعان ورزشی و اولیه وزارت بودند در طبقه منافع و قدرت زیاد جای گرفتند. همچنین بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل عاملی، ذی نفعان بر حسب قدرت و منافع به چهار گروه دسته بندی شدند. از نتایج تحقیق می‌توان برای به-کارگیری استراتژی‌های ارتباطی و رفتارهای سازگاری به منظور پاسخ گویی به تقاضای مختلف و متضاد استفاده کرد. نتایج تحقیق در ایجاد سیستم ورزش اثربخش‌تر نقش آگاهی دهنده برای وزارت ورزش و جوانان دارد که مسیول ورزش ملی است.