اثر فعالیت‌های بدنی بر کیفیت زندگی و امید به زندگی در سالمندان

هدف از این پژوهش تعیین اثر فعالیت‌های بدنی بر کیفیت زندگی و امید به زندگی در سالمندان استان مازندران است که با روش توصیفی - زمینه‌یابی به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری را کلیه سالمندان 60 سال و بیش از 60 سال استان مازندران تشکیل می‌دادند. از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای 400 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه فعالیت‌های بدنی (78/0=?)، پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36(89/0=?) و مقیاس امید بزرگ‌سالان (74/0=?) استفاده شد. پرسشنامه‌های مذکور پس از تعیین روایی و پایایی در میان نمونه پژوهش توزیع شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و همچنین مدل یابی معادلات ساختاری (sem) با تاکید بر نرم افزار لیزرل 2/9 استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد فعالیت بدنی کاری با ضریب مسیر 15/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 13/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است. فعالیت بدنی ورزشی با ضریب مسیر 24/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 30/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است و فعالیت بدنی اوقات فراغت با ضریب مسیر 53/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 44/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است. همچنین فعالیت بدنی کاری با ضریب مسیر 27/0-، فعالیت بدنی ورزشی با ضریب مسیر 23/0 و فعالیت بدنی اوقات فراغت نیز با ضریب مسیر 21/0 بر امید به زندگی اثرگذار است.