رابطه سبک‌های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم‌های بسکتبال حاضر در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور (1389)

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبک‌های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم‌های بسکتبال شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور است. ورزشکاران (113 n=) از 12 تیم، پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (lss) و محیط گروهی (geq) را تکمیل کردند. پرسشنامه lss شامل 40 سوال است که پنج بعد سبک رهبری مربیان شامل: سبک آموزش و تمرین، دموکراتیک، آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را می سنجد. پرسشنامه geq با 18 سوال، دو بعد انسجام گروهی شامل انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی را اندازه‌گیری می‌کند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 ? p استفاده شد. نتایج نشان داد انسجام گروهی با سبک‌های رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک و حمایت اجتماعی رابطه مثبت و معنی‌دار دارد، اما با سبک‌های رهبری آمرانه و بازخورد مثبت رابطه معنی داری ندارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد مربیان بسکتبال بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین (وظیفه محوری) و کمتر از سبک رهبری آمرانه استفاده می‌کنند. علاوه بر این، انسجام گروهی در تیم‌های ناموفق و موفق بیشتر از تیم‌های کمتر موفق بود؛ بنابراین به-طور خلاصه رفتار مربیان و سبک مربیگری آنان انسجام گروهی تیم‌ها را در هر سطح و رشته ورزشی تحت تاثیر قرار می‌دهد و حتی می‌تواند به موفقیت و عملکرد تیمی بهتر منجر شود که با اغلب پژوهش‌های انجام شده از جمله یافته‌های هانگ (2004) و حسینی (2010) همخوانی دارد.