راهبردها و برنامه‌های کلان در توسعه تکواندوی ایران

هدف از انجام این پژوهش تعیین راهبردها و برنامه‌های کلان در توسعه تکواندوی ایران بود. این پژوهش، در دو بخش کیفی و کمی‌انجام گردید. در بخش کیفی، برای تعیین وضعیت موجود تکواندوی کشور، پرسشنامه‌ای با تعداد 200 سوال بسته پاسخ تهیه شد و پس از تایید روایی محتوایی آن توسط خبرگان، نمایندگان تمامی کمیته‌های فدراسیون و هییت‌های سه استان تهران، گیلان و سیستان و بلوچستان به سوالات آن پاسخ دادند. همچنین در بخش کمّی تحقیق، یک پرسشنامه تحلیل سوات با 5 سوال عمومی و 47 گویه تهیه، و ضریب پایایی آن 71/0 تعیین شد (01/0 p) و در اختیار 60 تن از خبرگان این رشته قرار گرفت. پس از جمع آوری داده‌ها در بخش وضعیت موجود، تحلیل سوات انجام شد و با تشکیل چندین جلسه با خبرگان، استراتژی‌های توسعه تکواندوی کشور به دست آمد. ضمن شناسایی وضعیت برنامه‌های جاری تکواندو در کشور، در حوزه‌های وضعیت عمومی، مسابقات، داوران، مربیان، امور فنی، استان‌ها، امور قضایی، تحقیقات، آموزش و آزمون، روابط عمومی و امور بین‌الملل، در چهار حوزه فدراسیون در استان‌های تهران، گیلان و سیستان و بلوچستان، نقاط قوت، ضعف، تهدیدات و فرصت‌های رشته تکواندوی کشور شناسایی شد. بر اساس یافته‌های تحقیق، 12 استراتژی در قالب 34 برنامه کلان و 91 برنامه عملیاتی و در مجموع تعداد 6 پیشنهاد کلی برای توسعه تکواندوی کشور ارایه شد. تکواندوی کشور به لحاظ مدیریت مسابقات، امور داوران، بخش حقوقی از شرایط مناسب‌تری برخوردار است. برگزاری منظم مسابقات لیگ و توجه به استعدادیابی، در موفقیت تکواندوی کشور در مسابقات جهانی سهم بسزایی دارد، اما تکواندوی کشور از ضعف دانش نظری مربیان و عدم کفایت در برقراری ارتباط مناسب با مراکز تحقیقاتی و علمی کشور متضرر می‌شود. همچنین بهره‌گیری از عضویت در کرسی‌های بین‌المللی از مواردی است که مدیران تکواندو از آن سود می‌جویند. بدین‌ترتیب باید برنامه‌ریزی خاصی در مورد پخش رویدادهای تکواندو از رسانه‌ها صورت پذیرد و نیز فعالیت‌های بازاریابی، به‌ویژه حمایت مالی در این زمینه به‌عمل آید. در مجموع، توجه هر چه بیشتر به مسابقات لیگ حرفه‌ای، تقویت نظام استعدادیابی، تقویت حضور در کرسی‌های مجامع بین‌المللی و توسعه علمی و پژوهشی تکواندو در کشور از موارد قابل توجهی است که باید مورد توجه مدیران ورزش تکواندو قرار گیرد.