مقایسه کمال‌گرایی و عزت نفس و ارتباط آنها با تحول روانی- اجتماعی در دختران نوجوان فعال و غیرفعال مناطق 2، 4 و 5 تهران

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه کمال‌گرایی و عزت نفس و ارتباط آنها با تحول روانی – اجتماعی در دختران نوجوان فعال و غیر فعال مناطق 2، 4 و 5 تهران بود. بدین‌منظور تعداد 75 دانش آموز دختر نوجوان فعال که به طور منظم در فعالیت‌های بدنی شرکت داشتند و 80 دانش آموز نوجوان غیر فعالی که در این فعالیت‌ها هیچ گونه مشارکتی نداشتند، از مدارس مقطع راهنمایی و متوسطه و باشگاه‌های ورزشی شهر تهران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تحول روانی- اجتماعی‌هاولی (1988)، پرسشنامه کمال‌گرایی هیل و همکاران (2004) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (1967) بود که پایایی پرسشنامه‌ها در نمونه‌های داخلی به ترتیب 74/0 ، 90/0 و 85/0 گزارش شده است. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی مانند t مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره هم‌زمان تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دختران فعال و غیر فعال از نظر ویژگی‌های شخصیتی (کمال‌گرایی و عزت نفس) و نمره کلی تحول روانی- اجتماعی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0.05p < ). علاوه بر این، بین ویژگی‌های شخصیتی کمال‌گرایی و عزت نفس با تحول روانی اجتماعی در دختران فعال، همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت (05/0p < ). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی کمال‌گرایی و عزت‌نفس در دختران نوجوان فعال دارای رابطه خطی با متغیر معیار (تحول روانی- اجتماعی) است و می‌تواند واریانس تحول روانی- اجتماعی را به صورت معنی‌دار پیش‌بینی کند.