رابطه خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی و روش‌های مدیریت کلاس‌های تربیت ‌بدنی

پژوهش حاضر رابطه خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی و روش‌های مدیریت کلاس آنان را بررسی می کند. از مجموع 178 نفر معلم تربیت بدنی مرد و زن در مقاطع راهنمایی و متوسطه شهرستان رشت (107 نفر زن و 71 نفر)، 148 نفر در این پژوهش شرکت کردند (82 درصد). برای انجام پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی 16 سوالی جفری جی مارتین (2003) در چهار بُعد دانش آموز، فضا، زمان و سازمان و پرسشنامه 20 سوالی روش‌های مدیریت کلاس‌های تربیت‌بدنی مک کورماک (1997) با گزینه‌های پنج ارزشی لیکرت استفاده شد. ثبات درونی این پرسشنامه‌ها، با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 86/0 و 80/0 محاسبه و تایید شد. داده‌های تحقیق با استفاده از آزمون‌های کولموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، t مستقل و همچنین آزمون یومن ویتنی در سطح معنی‌داری 05/0 ? p تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد بین خودکارآمدی معلمان و روش مدیریت پیشگیرانه آن‌ها رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد (23/0- =r)، ولی رابطه خودکارآمدی معلمان با مدیریت حمایتی و مدیریت اصلاحی معنی دار نیست. همچنین بین بُعد رفتار دانش آموزان در خودکارآمدی و سه روش مدیریت پیشگیرانه (21/0 =r) ، حمایتی (33/0 =r) و اصلاحی معلمان (16/0 =r) رابطه مثبت و معنی‌داری مشاهده می-شود، در حالی که بین بُعد فضا با روش مدیریت اصلاحی و مدیریت پیشگیرانه معلمان رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان می دهد بین بُعد فضا و روش مدیریت حمایتی معلمان (16/0- =r)، بُعد زمان و همه روش‌های مدیریت معلمان (38/0- =r تا 22/0- =r ) و بُعد سازمان و روش مدیریت پیشگیرانه (60/0- =r) رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. در نهایت، یافته‌های پژوهش نشان می دهد بین ابعاد خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی (رفتار دانش آموزان، زمان، فضا و سازمان) و همچنین روش‌های مدیریت آن‌ها در کلاس‌های تربیت بدنی (روش مدیریت اصلاحی، پیشگیرانه و حمایتی) در دو مقطع راهنمایی و متوسطه تفاوت معنی داری وجود ندارد.