رابطه رضایت شغلی اعضای هییت علمی با رضایت دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دانشکده‌های تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه‌های دولتی تهران

هدف تحقیق حاضر تعیین رابطه بین رضایت شغلی اعضای هییت علمی با رضایت دانشجویان تربیت بدنی است. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دو گروه است: 1) کلیه اعضای هییت علمی تربیت بدنی دانشکده‌ها و گروه‌های تربیت بدنی دانشگاه‌های دولتی تهران که در سال 1388 در دوره تحصیلات تکمیلی مشغول به تدریس بودند (53n=)؛ 2) کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشکده‌ها و گروه‌های تربیت بدنی دانشگاه‌های دولتی تهران که در سال 1388 در دوره تحصیلات تکمیلی مشغول به تحصیل بودند (428n=). در گروه اول، تمام اعضای هییت علمی نمونه را تشکیل دادند و در گروه دوم 230 دانشجو به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به رضایت شغلی اعضای هییت علمی و رضایت دانشجویان، به ترتیب از پرسشنامه استاندارد شاخص توصیفی شغل ) (jdi)1991) و پرسشنامه کرانکی (2006) استفاده شد. پایایی پرسشنامه‌ها، پس از تایید روایی آن‌ها توسط متخصصان، در تحقیقی راهنما با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب 85/0 و 81/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، لوین، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با روش ورود هم زمان) استفاده شد. نتایج تحقیق رابطه مثبت و معنی‌داری بین رضایت شغلی اعضای هییت علمی و رضایت دانشجویان نشان داد. همچنین، نتایج نشان داد رضایت اعضای هییت علمی از ارتقای سرپرستی و حقوق خود با هر دو جنبه رضایت دانشجویان از تدریس و اثربخشی آنان رابطه مثبت و معنی‌داری دارد. به علاوه، بین رضایت اعضای هییت علمی از همکاران خود تنها با رضایت دانشجویان از تدریس آنان رابطه مثبت و معنی‌داری دیده شد. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که تنها مولفه سرپرستی پیش‌بین معنی‌داری برای رضایت دانشجویان است.