بررسی ارتباط بین عدالت ادراک شده با انسجام گروهی و موفقیت تیمی در تیم‌های لیگ برتر والیبال کشور

هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین عدالت ادراک شده از رفتار مربی (عدالت رویه‌ای و عدالت بین فردی) با انسجام گروهی و موفقیت تیمی در تیم‌های لیگ برتر والیبال کشور است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه بازیکنان لیگ برتر والیبال کشور در سال 1387 است (164=n) و نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری است. بدین منظور، پس از تایید روایی و پایایی پرسشنامه‌ها، برای بررسی عدالت رویه‌ای و عدالت بین فردی از پرسشنامه عدالت سازمانی کولکویت (2001) و برای بررسی انسجام گروهی از پرسشنامه محیط گروهی (geq) کارون، ویدمایر و براولی (1985) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری کولموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون لون، آنووا و آزمون تعقیبی شفه استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان می دهد بین دو بُعد عدالت (رویه‌ای و بین فردی) با دو بعد انسجام گروهی (انسجام اجتماعی و انسجام تکلیف) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. مقایسه عدالت ادراک شده و انسجام گروهی بین تیم‌هایی با عملکرد مختلف نیز نشان می دهد عدالت ادراک شده از رفتار مربی در تیم‌های موفق به صورت معنی داری بیش از تیم‌های ناموفق است، همچنین انسجام گروهی در تیم‌های موفق به صورت معنی داری بیش از تیم‌های کمتر موفق و ناموفق است. با توجه به یافته‌های تحقیق به مربیان ورزشی پیشنهاد می شود برای ارتقای انسجام تیمی به ادراکات بازیکنان از عدالت اهمیت دهند و در وضع رویه‌ها و تعاملات بین فردی بیش از پیش دقت کنند.