رابطه میان سازمان یادگیرنده و آمادگی برای تغییر در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران

تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط میان برخورداری از ویژگی‌های سازمان یادگیرنده و آمادگی برای تغییر در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران، از نگاه کارشناسان ستادی این سازمان انجام شده است. بدین منظور، تعداد 156 نفر از کارشناسان ستادی سازمان به عنوان نمونه انتخاب گردید. برای جمع‌آوری اطلاعات تحقیق، از پرسش‌نامه استاندارد «ابعاد سازمان یادگیرنده» واتکینز و مارسیک (1996) و نیز از پرسشنامه استاندارد «گرایش به سوی تغییر» دونهام و همکاران (1989) استفاده شد. ضریب همبستگی رتبه‌ای اسپیرمن (sr)، برای نشان دادن میزان همبستگی دو متغیر به کار رفت. نتایج تحقیق نشان داد که ادراک کارشناسان سازمان تربیت بدنی از سازمان خود به عنوان سازمان یادگیرنده، 53% (56/0± 18/4=mean) و ادراک آمادگی سازمان برای تغییر، 58% (52/0± 50/4=mean) می‌باشد. هم‌چنین، میان سازمان یادگیرنده و آمادگی سازمان برای تغییـر، همبستگی معناداری وجـود دارد (01/0 > p , 475/0=sr). تحلیل واریانس رتبه‌ای کروسکال ـ والیس نشان داد که ادراک کارمندان با مدارک تحصیلی مختلف از میزان آمادگی سازمان برای تغییر و نیز میزان برخورداری از ابعاد سازمان یادگیرنده، متفاوت است. با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که توجه بیشتر به مقوله یادگیری در سازمان تربیت بدنی، آمادگی بیشتر این سازمان برای تغییر را در پی دارد.