رابطه هوش هیجانی و کارآمدی مربیگری مربیان ورزش

هدف کلی تحقیق حاضر تعیین رابطه بین کارآمدی مربیگری و هوش هیجانی مربیان ورزش دانشگاه‌هاست. بدین منظور 120 مربی زن و مرد، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه‌های هوش هیجانی (سیبریاشرینگ، 1986) و کارآمدی مربیگری (فیلتز و همکارانش، 1999) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره) و به وسیله spss16 در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. آزمون فرضیه‌ها نشان داد که مقیاس و خرده‌مقیاس‌های متغیر هوش هیجانی مربیان با مقیاس و خرده‌مقیاس‌های متغیر کارآمدی مربیگری در ارتباط‌اند. همچنین میزان هوش هیجانی مربیان پیش‌بین مناسبی برای کارآمدی مربیگری آن‌ها محسوب می‌شود. در نهایت مشخص شد مربیانی که هوش هیجانی بالاتری دارند، از کارآمدی مربیگری بیشتری نیز برخوردارند؛ بنابراین توصیه می‌شود رابطه علّی هوش هیجانی به‌عنوان متغیری موثر بر کارآمدی مربیگری مطالعه شود.