رابطه کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی در تیم‌های والیبال لیگ برتر ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی در تیم‌های والیبال لیگ برتر مردان ایران و پیش‌بینی انسجام گروهی بر اساس ابعاد کارآمدی مربی است. آزمودنی‌های پژوهش حاضر 123 نفر از والیبالیست های نخبه لیگ برتر ایران بودند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه پنج ارزشی کارآمدی مربی (مِیِر و همکاران، 2005) و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، 1985) بود. همچنین از معادله (vargas -tonsing) برای بررسی همبستگی گروهی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از ضریب پیرسون و مدل رگرسیون خطی چندمتغیری استفاده شد (05/0??). نتایج پژوهش نشان داد بازیکنان کارآمدی مربی و انسجام گروهی تیم‌های خود را به ترتیب در حدود 76 و 6/68 درصد می‌دانند. همچنین از میان ابعاد کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی، تنها بین ابعاد کارآمدی شخصیت‌سازی و جاذبه گروهی فردی - اجتماعی رابطه معنی‌دار وجود ندارد (162/0 < p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد ابعاد کارآمدی مربیگری می تواند انسجام گروهی تیم‌های والیبال را پیش‌بینی کند (001/0 > p) و کارآمدی انگیزشی (382/0=b)، کارآمدی تاکتیکی (839/0=b)، کارآمدی تکنیکی (453/0-=b) و کارآمدی شخصیت‌دهی (269/0-=b) پیش‌بینی‌کننده‌های مهم انسجام گروهی تیم‌ها هستند؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود مدیران تیم‌ها به منظور دست‌یابی به انسجام تیمی بهتر به شاخص های کارآمدی مربیان تیم‌های خود توجه ویژه‌ای داشته باشند و برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام دهند.