انتخاب مکان بهینه به‌منظور ساخت اماکن ورزشی روباز با استفاده از GIS

امروزه در ایران مکان‌یابی برای ساخت اماکن ورزشی، بیشتر به‌صورت سنتی و سلیقه‌ای انجام می‌شود که در بسیاری از موارد به‌دلیل پیش‌بینی نشدن مسایل ضروری به بهره‌وری نامناسب و اتلاف بودجه‌های هنگفت منجر می‌شود. هدف پژوهش حاضر ارایه الگوهای علمی و عملی به‌منظور یافتن بهترین اراضی برای ساخت انواع اماکن ورزشی روباز است که در این الگوها، به معیارهای توزیع فضایی عادلانه اماکن، امنیت و سلامتی بیشتر و دسترسی آسان‌تر شهروندان، سازگاری مکان ورزشی با سایر عناصر شهری و حداکثر مطلوبیت و کارآیی توجه شد. در این تحقیق بخش جنوبی شهر اصفهان (دو منطقه 5 و 6) با مساحتی برابر 12500 هکتار و بافت متراکم شهری به‌عنوان نمونه مطالعاتی در نظر گرفته شد. برای الگوسازی از فناوری gis استفاده شد که بر اساس آن، پس از گردآوری داده‌های مکانی و توصیفی، پایگاه اطلاعاتی تشکیل و برای هر معیار نقشه‌ای تهیه شد. در نهایت، با جمع‌بندی نقشه‌ها، اراضی محدوده به پنج طیف با درجه مطلوبیت بسیار مناسب، مناسب، متوسط، نامناسب و کاملاً نامناسب برای ساخت انواع اماکن ورزشی روباز تقسیم شد. برای زمین‌های روباز چمن %3، استخرهای روباز %21، پیست‌های اسکیت %26 و زمین‌های تنیس %20 از اراضی محدوده در وضعیت بسیار مناسب قرار داشتند. پس از مشاهده میدانی این اراضی مشخص شد که آن‌ها در مناطقی قرار دارند که مسیرهای ارتباطی، تراکم جمعیتی و عناصر شهری سازگار نسبت به عناصر شهری ناسازگار در مقایسه با سایر مناطق بیشتر و تراکم اماکن ورزشی هم نوع کمتر بود.