تاثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی

هدف پژوهش حاضر، تاثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت‌بدنیو علوم ورزشی بود. نوع پژوهش، توصیفی همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود که به‌صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش همه کارکنان پژوهشگاه تربیت‌بدنی جمهوری ‌اسلامی‌ ایران بودند (تعداد = 73). برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های رضایت ارتباطی دون و هازن (1997)، یادگیری سازمانی نیفه (2001) و فناوری اطلاعات احمدپور (1389) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها به تایید 10 نفر از اساتید رسید و پایایی پرسش‌نامه‌ها براساس ضریب آلفای کرونباخ، به‌ترتیب برابر با 0.97، 0.97 و 0.85 به‌دست آمد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس.و آموس انجام شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین فناوری اطلاعات و رضایت ارتباطی کارکنان و همچنین، بین فناوری اطلاعات و یادگیری سازمانی کارکنان رابطه مثبتی وجود داشت. نتایج مدل پژوهش نشان داد فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی تاثیر مثبتی داشت. براساس مقادیر بارهای عاملی، میزان تاثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی کارکنان و تاثیر فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی بود. همچنین، براساس شاخص­های برازش، مدل فرضی متغیرهای پژوهش از برازش لازم برخوردار بود؛ بنابراین، توجه به عامل فناوری اطلاعات به‌عنوان یکی از شاخص‌های موفقیت و بهبود وضعیت یادگیری سازمانی و رضایت ارتباطی کارکنان پژوهشگاه از اهمیت زیادی برخوردار است.