تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر روابط مربی ورزشکار

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه میزان اثربخشی یک دوره فشرده آموزش مهارت‌های ارتباطی بر رابطه مربی و ورزشکار بود. ماهیت فردی و ماهیت ورزشی (رشته ورزشی) و ارتباط آن‌ها با تفاوت‌های موجود در رابطه مربیان و ورزشکاران بررسی شد. پژوهش از نوع نیمه‌تجربی بود و همه ورزشکاران تیم‌های بانوان باشگاه ورزشی فولاد مبارکه سپاهان اصفهان که بالغ بر 400 نفر می‌شدند، جامعه آماری بودند. نمونه آماری تعداد 40 نفر از سه تیم بسکتبال، کاراته و شنابودند که ازطریق نمونه‌گیریخوشه‌ای و به‌صورت‌تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا، ازطریق پرسش‌نامه‌های روابط مربی ورزشکار و سیاهه کیفیت روابط پیش‌آزمون انجام شد. سپس، دوره آموزشی فشرده مهارت‌های ارتباطی برگزار گردید و پس از دو هفته، پس‌آزمون اجرا شد. گروه اول، بسکتبالیست‌ها به‌اتفاق مربی خود، گروه دوم، شناگرها بدون مربی و گروه سوم، کاراته‌کاها بودند که فقط مربی آن‌ها در دوره آموزشی شرکت کرد. اعضای گروه‌های اول و دوم از آموزش‌ها برای گرم‌کردن روابط استفاده کردند و مربی گروه سوم برای سردکردن روابط استفاده کرد. برحسب هدف، داده‌ها توسط انواع آنوا و رگرسیون چندعاملی تحلیل شد. نتایج نشان داد کهدر سه رشته ورزشی، روابط مربی ورزشکار متفاوت بود. در هر سه گروه، دوره آموزشی مهارت‌های ارتباطی موثر بود و خطوط تغییرات سه گروه دارای تعامل بود؛ شناگران، پیشرفت؛ بسکتبالیست‌ها پیشرفت بیشتر و کاراته‌کاها پسرفت نشان دادند. براساس یافته‌ها می‌توان گفت که کیفیت روابط مربی ورزشکار بیشتر تابع ویژگی‌های فردی آن‌ها است و ارتباط زیادی با رشته ورزشی ندارد. آموزش مربی و ورزشکار باهم، موثرتر از آموزش هریک از آن‌ها است.