تفاوت‌های فردی در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی و علوم ورزشی

هدف این پژوهش، بررسی نیمرخ خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی و علوم ورزشی و تعیین تفاوت ‌های فردی بود. به‌این‌منظور، 112 دانشجو (49 مرد و 63 زن) از دانشگاه ‌های آزاد اسلامی استان گلستان در قالب مطالعه‌ای مقطعی– توصیفی، فرم اطلاعات فردی و مقیاس خودکارآمدی پژوهشی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون t تک گروهی و تحلیل واریانس چندمتغیره در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی دانشگاه های آزاد استان گلستان در تمامی ابعاد و سطح کلی خودکارآمدی پژوهشی از حد متوسط بالاتر است. بااین‌وجود‌، سطوح خودکارآمدی پژوهشی در ابعاد ساخت و استفاده از ابزار، طراحی پژوهش و روش شناسی پایین تر از سایر ابعاد بود. علاوه‌براین، اثر اصلی هیچ‌یک از ویژگی های فردی شامل جنسیت، رشته تحصیلی مقطع کارشناسی، نحوه ورود به مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه محل تحصیل، گرایش تحصیلی، سابقه ورزشی و نوع اشتغال، بر ابعاد و سطح کلی خودکارآمدی پژوهشی ازلحاظ آماری معنادار نبود. یافته های پژوهش نه‌تنها نقاط ضعف و قوت دانشجویان کارشناسی ارشد را درباره میزان اطمینان آن‌ها به توانایی های پژوهشی خود مشخص می کنند، بلکه پیشنهاد می کنند که ویژگی های فردی نمی تواند مبنایی برای قضاوت درزمینه خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد در رشته تربیت‌بدنی و علوم ورزشی قرار گیرد.