تحلیل و مدل‌سازی سرورهای Voip: رویکرد برنامه‌ریزی خطی

پروتکلِ sip در لایۀ کاربرد برای آغاز، مدیریت و خاتمه جلساتِ چندرسانه‌ای توسط ietf استاندارد شده و به‌عنوان پروتکلِ اصلیِ سیگنالینگ هم در اینترنت و هم در شبکۀ voip استفاده فراوانی یافته است. یکی از چالش‌های مطرح در این پروتکل، مسئلۀ اضافه‌بار و عدم توزیع حالت مناسب است. وجود این چالش سبب می‌شود که طیف وسیع کاربران شبکۀ نسل آینده با افت شدید کیفیت سرویس مواجه شوند. در این مقاله، مسئلۀ توزیع حالت بین چندین گره را تعریف می‌کنیم چراکه حفظ حالت با مصرف قابل‌ توجهی از منابع همراه است و منجر به اضافه‌بار می‌شود. در این مسئله، هدف افزایش گذردهی کلی تماس‌ها و دسترس‌پذیری سرورهاست. نخست چهارچوبی بر مبنای تکنولوژی شبکه‌های نرم‌افزارمحور ارائه و سپس این مسئله را به‌صورت یک مسئلۀ بهینه‌سازی فرمول‌بندی و آن را به‌صورت یک ماژول بر روی کنترلر پیشنهادی، پیاده‌سازی و ارزیابی می‏کنیم. نتیجه، یک شبکۀ مقیاس‌پذیرتر sip است که به‌صورت پویا تعداد تقاضاهای sip را که سرور برای آن‌ها حالتمند است، تعیین و در عین ‌حال برای مابقی تقاضاها، نگهداری حالت را به سروری که پایین‌دست‌تر از خودش قرار دارد محول می‌کند. این طرح برخلاف سرورهای sip موجود است؛ زیرا آن‌ها به‌صورت ایستا طوری پیکربندی می‌شوند که یا بدون حالت باشند یا حالتمند و لذا گذردهی غیربهینه‌ای را برای تماس نتیجه می‌دهند. ارزیابی عملکرد در دو سطح زیرساخت و کنترل انجام و نتایج ارائه می‌شود.