مروری بر پلیمرهای کوئوردینانسی مارپیچی آرایش‌یافته با برهم‌کنش‌های غیرکووالانسی

پلیمرهای کوئوردینانسی (cps) که چارچوب‌های فلزآلی (mofs) نیز نامیده می‌شوند، با استفاده از لیگاندهای آلی پل‌ساز و یون‌های فلزی (یا خوشه‌های فلزی) تهیه می‌شوند. با توجه به شکل هندسی کوئوردینانسی فلز، لیگاندهای پل‌ساز و اتم‌های دهنده موجود در این لیگاندها، ساختارهای پلیمری مختلف یک‌بعدی، دوبعدی یا شبکه پلیمری سه‌بعدی ایجاد می‌شوند. در ساختار این دسته از مواد هیبریدی معدنیآلی برهم‌کنش‌های مختلف شامل پیوندهای کوئوردینانسی، هیدروژنی، برهم‌کنش‌های π...π و ch…π وجود دارد. این ترکیبات به علت دارا بودن کاربردهای بالقوه در زمینه‌های مختلف شامل جذب و ذخیره‌سازی گاز، مغناطیس، دارورسانی، کاتالیزور ناهمگن و حسگرهای شیمیایی مورد توجه‌اند. مقالات بسیاری در باره تهیه پلیمرهای کوئوردینانسی متخلخل با ساختار مارپیچی با استفاده از فلزات واسطه و لیگاندهای پل‌ساز کایرال یا غیرکایرال وجود دارند. کوچک‌ترین جزء تکرارشونده در ساختار مارپیچی، به دلیل شباهت به سامانه‌های زیستی و کاربردهای مفید آن‌ها بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله، مثال‌هایی از پلیمرهای کوئوردینانسی با زنجیرهای مارپیچی تک، دو و چندرشته‌ای ارائه شده و عوامل مختلف موثر بر ساختار آن‌ها شامل برهم‌کنش‌های غیرکووالانسی، ساختار لیگاند و یون‌های مخالف بحث می‌شود. همچنین به ارتباط میان خصلت کایرالی واحدهای ساختاری و زنجیرهای مارپیچی، ویژگی‌های پلیمرهای کوئوردینانسی مارپیچی و برخی از کاربردهای بالقوه آن‌ها نیز اشاره می‌شود.