چسب‌ها و سامانه‌های اپوکسی تک‌جزیی

سامانه‌های اپوکسی، به‌علت دارا بودن خواص بسیار مطلوب، از جمله چسبندگی عالی، مقاومت شیمیایی و گرمایی زیاد و خواص فیزیکی-مکانیکی مناسب، کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف دارند. به‌طورکلی، سامانه‌های اپوکسی به دو دسته دوجزیی و تک‌جزیی تقسیم می‌شوند. در این مقاله، انواع سامانه‌های تک‌جزیی، عوامل پخت و شتاب‌دهنده‌های مناسب آن‌ها ارایه شده است. در سامانه‌های نام برده، رزین و عامل پخت از پیش با یکدیگر ترکیب می‌شوند. همچنین، تا زمانی که شرایط محیطی مناسب فراهم نشود، واکنش پخت درخور توجهی اتفاق نمی‌افتد. طی سال‌ها، چند روش جدید توسعه یافته است تا سامانه‌های تک‌جزیی با عمر مفید طولانی و خواص عملکردی مناسب ارایه شوند. در میان این روش‌ها، استفاده از عوامل پخت تاخیری موثرترین و کاربردی‌ترین روش است. از میان عوامل پخت تاخیری نیز دی‌سیان‌دی‌آمید، افزون بر تامین خواص فیزیکی مکانیکی مطلوب‌تر، طول عمر طولانی‌تری نسبت به سایر عوامل پخت تک‌جزیی ایجاد می‌کند. واکنش پخت با عوامل پخت تاخیری در دماهای زیاد اتفاق می‌افتد. ازاین‌رو، برای دست‌یابی به سامانه پخت مناسب در دماهای کمتر، یک یا چند شتاب‌دهنده سازگار با عامل پخت گزینشی لازم است. به‌طور معمول، برای سامانه‌های تک‌جزیی با عامل پخت دی‌سیان‌دی‌آمید، اوره‌های استخلاف شده مناسب‌ترین شتاب‌دهنده‌اند. از میان اوره‌های استخلاف‌شده نیز 4،4-متیلن بیس(فنیل‌دی‌متیل اوره‌ a) نوع ایزومری، با نام تجاری omicure u-52 بهترین عملکرد را داراست، زیرا مجموعه‌ای از خواص بهینه را ایجاد می‌کند.