تهیه رزین‌‌ها از تری‌گلیسیریدها و اپوکسی‌دار‌کردن آن‌ها

به‌دلیل مزایای زیست‌محیطی و اقتصادی، به تری‌گلیسیریدها برای تهیه چسب و مواد کامپوزیتی، نسبت به مواد نفتی، توجه بیشتری شده است. در مقاله پیش رو، روش‌های مختلف تولید رزین از تری‌گلیسیریدها و اپوکسی‌دار‌کردن آن‌ها مطالعه و بررسی شده است. مناطق فعال موجود در تری‌گلیسیریدها مانند پیوندهای دوگانه، کربن‌های آلیلی و گروه استری می‌توانند پیوند شیمیایی برقرار کنند. تری‌گلیسیریدها را می‌توان با واکنش‌هایی مانند پلیمرشدن رادیکال آزاد، حلقه‌گشا یا تراکمی و نیز به کمک اصلاح با انیدریدها، پلی‌ایزوسیانات‌ها و دی‌اسیدها به رزین تبدیل کرد. برای اپوکسی‌دار‌کردن تری‌گلیسیریدها نیز می‌توان از مواد مختلفی از جمله پرکربوکسیلیک اسیدها، پراکسیدهای آلی یا معدنی و هالوهیدرین‌ها استفاده کرد. اپوکسی‌دار‌کردن رزین‌های تری‌گلیسیرید باعث شاخه‌دارشدن پلیمر و ایجاد پیوند عرضی در زمان اتصال می‌شود. درنتیجه، پیوند ایجاد شده با رزین‌های تری‌گلیسیرید مقاوم‌تر است. نتایج نشان داده است، استفاده از رزین‌های تری‌گلیسیرید اپوکسی‌دار شده نسبت به رزین‌های معدنی، مانند اوره فرمالدهید، موجب تولید کامپوزیت و دیواره‌های چوبی مقاوم‌تر می‌شود.