الکتروریسی مذاب: مروری بر پیشینه، روش‌ها و کاربردها

الکتروریسی از روش‌های رایج تولید میکرو و نانوالیاف پلیمری است که به دلیل آسانی، هزینه کم و در دسترس بودن، در هر دو حوزه آزمایشگاهی و صنعتی به خوبی توسعه یافته است. در این روش، جریان پلیمر به حالت محلول یا مذاب در معرض میدان الکتریکی خارجی قرار می‌گیرد که در نتیجه آن، الیافی پیوسته ایجاد می‌شود. روش الکتروریسی مذاب به دلیل نبود حلال و مشکلات سمیت حاصل از آن طی فرایند الکتروریسی، به طور گسترده برای کاربرد در حوزه‌های پیشرفته، از جمله سلول‌های خورشیدی، زیست‌فناوری، محیط زیست و دفاعی مورد توجه قرار گرفته است. الیاف به دست آمده از روش الکتروریسی مذاب در مقایسه با الکتروریسی محلول، معمولاً قطر بیشتری دارند. از این رو، مطالعات محدودی در ارتباط با تولید نانوالیاف پلیمری با روش الکتروریسی مذاب گزارش شده است. با توجه به گسترش کاربردهای روش‌های الکتروریسی به منظور تولید الیاف پلیمری برای استفاده در صنایع گوناگون و نبود گزارشی مطلوب در ارتباط با توسعه این روش‌ها، هدف از این مقاله مروری، بررسی پیشرفت‌های اخیر در هر دو زمینه دستگاهی و کاربردهای جدید روش الکتروریسی مذاب و مقایسه آن با روش الکتروریسی محلول است.