مروری بر پلیمرهای پیزوالکتریک، روش های قطب‌دهی و اندازه‌گیری خواص پیزوالکتریک در پلیمرهای نیمه‌بلوری

از مواد پیزوالکتریک، در ساخت حسگرهای پیزوالکتریکی استفاده می‌شود. در واقع حسگر، مبدلی الکترومکانیکی است که امواج و نیروهای مکانیکی را به علامت‌های الکتریکی و برعکس تبدیل می‌کند. خاصیت پیزوالکتریک ابتدا در سرامیکها کشف شد. اما به دلیل نیاز به مواد پیزوالکتریک با سطح بزرگ و انعطاف‌پذیری زیاد در بسیاری از کاربردها و نیز به دلیل قیمت نسبتا ارزان و فناوری تولید ساده، پلیمرها مورد مطالعه قرار گرفتند. حسگرها و عملگرهای پیزوالکتریک پلیمری از فرایندپذیری مناسبی برخوردار می‌باشند. این فرایندپذیری مناسب به دلیل وزن اندک، چقرمگی، قابلیت تولید به صورت مساحت ‌های وسیع و نیز امکان برش و ایجاد اشکال پیچیده است. از این رو، در این مقاله در ابتدا به بررسی خاصیت پیزوالکتریک و ویژگی‌های مورد نیاز در پلیمرها برای ایجاد این خاصیت در آن‌ها (مکانیزم و مولفه‌های کلیدی مورد نیاز برای ایجاد پیزوالکتریسیته در پلیمرهای نیمه بلورین) پرداخته و در ادامه مفصلا به بررسی روش‌های مختلف قطب‌دار کردن پلیمرهای پیزوالکتریک و نیز انواع روش‌های اندازه‌گیری پاسخ پیزوالکتریک می‌پردازیم.