پلیمرهای هوشمند 5- پلیمرهای یونومری خود ترمیم شونده

هنگامی‌که آسیب در موادِ معمول رخ می‌دهد نیاز به دخالت انسان برای شناسایی، تعمیر یا جایگزینی آن بخش از سیستم وجود دارد در حالیکه تشخیص خودکار آسیب و بهبود آن از خواص منحصر به فرد سیستم‌های بیولوژیکی است مانند لخته‌شدن خون، التیام یک استخوان شکسته، و تعمیر بافت آسیب دیده. در همین راستا و به تقلید از این ویژگی‌های منحصر به فرد در طبیعت و الهام از فرآیندهای بیولوژیکی، پژوهشگران اقدام به توسعه مواد هوشمند خود ترمیم‌شونده نموده‌اند. مواد هوشمند به صورت خودکار قادر به تشخیص و درمان آسیب هستند که دارای پتانسیل لازم برای کاهش هزینه‌ها در کنار کاهش میزان تعامل انسان، به حداقل رساندن خرابی و کاهش نیاز برای جایگزینی قطعه در سیستم می‌باشند. بر خلاف خودترمیم‌شونده‌های معمول که حاوی میکروکره‌ها یا لوله‌های حاوی یک عامل ترمیم‌کننده هستند و از طریق ابزارهای شیمیایی بهبود می‌یابند و انتظار نمی‌رود که بتوانند آسیب‌های ماکروسکوپی و تحت انرژی بالا مانند سوراخ شدن و یا شکستگی را ترمیم کنند آینومرهای خود ترمیم‌شونده این توانایی را دارند که در دوره زمانی کوتاهی تخریب حاصله را به صورتی مستقل برگردانند و به مراتب کمترین هزینه ساخت و تهیه را نیز دارند. در آینومرها توانایی خودترمیمی به طبیعت ماده که پاسخی ذاتی است برمی‌گردد و نه به طراحی سیستم. این امر به صورت خودکار و آنی، و بدون دخالت دست اتفاق می‌افتد. در این نوشتار، مروری بر کار خودترمیمی آینومرها، مکانیسم و روش‌های مورد استفاده برای بررسی این پاسخ منحصر به فرد به ویژه ضربه گلوله (بالستیک) ارایه شده است.