بررسی روش‌های متداول اصلاح سطح نانوسیلیکا با رویکرد گنجایشی در پلی‌یورتان

یکی از روش‌های بهبود خواص مکانیکی، حرارتی و ریولوژی نانوکامپوزیت‌های پلی‌یورتان- سیلیکا، عملیات اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا و گنجاندن نانوذرات اصلاح شده در ماتریس پلی‌یورتان می‌باشد. این عملیات به دو صورت فیزیکی و شیمیایی انجام می‌گیرد. اصلاح فیزیکی براساس برهمکنش‌های فیزیکی بین سیلیکا و عامل اصلاح کننده و با استفاده از مواد سطح فعال یا درشت مولکول‌های جذب سطحی شده انجام می‌شود. اصلاح شیمیایی نیز بر اساس برهمکنش‌های شیمیایی و با استفاده از پیوندزنی به زنجیرهای پلیمری یا با عوامل اصلاح کننده مختلف بر پایه سیلیسیم، بور، تیتانیم، آلومینیوم و غیره صورت می‌گیرد که در این بین معمولاً پیوند دهنده‌های سیلانی از اهمیت بیشتری برخوردار می‌باشند. به‌ منظور بررسی میزان اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا، روش‌های مختلفی نظیر اندازه‌گیری مقدار گرمای غوطه‌وری سطح سیلیکا در آب و بنزن، اسپکتروسکوپی مادون قرمز به‌کار برده می‌شوند. در این مقاله روش‌های اصلاح سطح سیلیکا با رویکرد گنجایشی در پلی‌یورتان و همچنین تاثیر عوامل اصلاح کننده مختلف بر خواص حرارتی، مورفولوژی و آبگریزی بررسی می‌شوند.