اتصال چسبی کامپوزیتهای پلیمری

هدف از کار حاضر، آشنایی دانشجویان، مهندسان، طراحان و متخصصان فعال در زمینه کامپوزیتهای پلیمری با کلیات فرآیند اتصال چسبی است. دلایل وجود اتصالات در سازه ها شامل محدودیت در ابعاد قطعات، استفاده از مواد مختلف، ضرورت دسترسی و بازرسی، تعمیرات و حمل و نقل است. بنا بر این انتخاب صحیح و طراحی اصولی روش اتصال کامپوزیتها از اهمیت بالایی برخوردار است. کامپوزیتهای پلیمری مورد بحث در این مقاله رزینهای پلی استرو اپوکسی تقویت شده با الیاف شیشه و کربن می باشند. ساختار این مقاله به شرح زیر است: ابتدا اشاره مختصری به جنبه های کلی اتصالت چسبی و مفاهیم بنیادی پدیده چسبندگی خواهد شد. سپس روش های متدوال برای آماده سازی سطوح کامپوزیتها که شامل روشهای مکانیکی و فیزیکی بوده، مرور خواهد شد. در ادامه چسبهای ساختاری مناسب برای اتصال کامپوزیتهای پلیمری و خواص آنها تحت شرایط محیطی مختلف مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در بخش پایانی خواص مکانیکی اتصالت چسبی بررسی و پارامترهای موثربراستحکام این نوع اتصالت تحلیل میشوند.