عوامل موثر بر پلیمر شدن امولسیونی پیکرینگ

از روش های جدید تولید امولسیونی نانوکامپوزیت ها، امولسیون پیکرینگ ) pickering ( است، به نحویکه در این روش به جای استفاده از عوامل فعال کننده سطح از نانوذرات جامد برای پایداری امولسیوناستفاده می شود. با استفاده از این روش می توان به نانوکامپوزیت هایی با خواص فیزیکی و مکانیکیبهتر، به ویژه نفوذناپذیری و تراوایی برتر در برابر آب، رطوبت هوا وگازها دست یافت. چنیننانوکامپوزیت هایی می-توانند به طور گسترده در صنایع بسته بندی مواد غذایی، محافظت در برابرخوردگی یا محصولات آرایشی استفاده شوند. در مقاله حاضر سعی شده است تا به طور جامعامولسیون پیکرینگ و عوامل موثر بر آن بحث و به طور مختصر به روش امولسیون پیکرینگ معکوساشاره شود. با توجه به بررسی های انجام شده به هنگام سنتز این گونه لاتکس ها که اصطلاحاٌ بهآنها لاتکس زرهی نیز می گویند، باید عواملی مانند نوع و مقدار نانوذرات، نوع مونومر، تناسب سطحمونومر با نانوذرات از لحاظ آب دوستی- آب گریزی و نوع آغازگر در نظر گرفته شوند. هر یک از اینعوامل به نوبه خود بر پایداری امولسیون، اندازه ذرات لاتکس و توزیع و شکل شناسی ذرات موثراند.