پلیمرهای هوشمند :3- پلیمرهای خودترمیمی

پلیمرها و کامپوزیت های پلیمری بدلیل برخورداری از ویژگی های مختلف از قبیل فرایند پذیری خوب و پایداری شیمیایی در شرایط اتمسفری مختلف ، بطور گسترده در بسیاری از زمینه های مهندسی و صنایع مختلف از قبیل نظامی، فضایی و ساختمانی و غیره کاربرد دارند. اما یکی از مشکلاتی که بشر در هنگام استفاده از این مواد با آن روبرو است این است که هنگامی که مواد پلیمری تحت شرایط ناملایم قرار می گیرند به آسانی تخریب می شوند که این امر سبب افت خواص مکانیکی و کاهش طول عمر مواد پلیمری می شود. ترمیم درجای مواد پلیمری ابتدا نیاز به تشخیص محل تخریب توسط رویت و یا دستگاه هایی مانند اولتراسونیک و اشعه ایکس و سپس پروسه زمان بر ترمیم دارد. در بسیاری از مواد پلیمری که محل آسیب دیده جهت تشخیص واعمال ترمیم غیر قابل دسترس می باشد، نیاز به خود ترمیمی حایز اهمیت است. بنابراین به دنبال تحقیقات و تلاش های زیادی که در این زمینه انجام شده است، دسته جدیدی از مواد هوشمند تحت عنوان مواد خودترمیم شونده تهیه شده اند که توانایی ترمیم خودشان را در هنگام صدمات و آسیب ها بدون نیاز به منبع خارجی دارند. خاصیت خودترمیمی در این مواد منجر به افزایش طول عمرآنها، کاهش هزینه های جایگزینی قطعات جدید و افزایش ایمنی می شود. در این مقاله سعی شده است تا مروری کلی بر انواع مواد ترمیم پذیر و مکانیسم عملکرد آن ها در هنگام رویارویی با صدمات و آسیب ها مرور شود.