کامپوزیت‌ها و ژل‌های پلیمری مغناطیسی حاوی نانوذرات مگنتیت

امروزه با توسعه دانش و فناوری نانو می‌توان در کنار حفظ خواص، با افزودن نانوذرات معدنی، به‌ویژه ذرات دارای خواص مغناطیسی، قابلیت‌های جدیدی را به مواد پلیمری القا کرد. به‌منظور حفظ خواص اولیه، پراکنش نانوذرات در ماتریس پلیمری باید به‌خوبی انجام شود. برای بهبود پراکنش در پلیمرهای آلی، راه‌های گوناگونی ارائه شده است. یکی از آن‌ها، اصلاح سطح نانوذرات با ترکیبات آلی حاوی گروه‌های عامل‌دار است که حتی می‌توانند در واکنش پلیمرشدن شرکت کنند. اغلب پلیمرهای آلی به‌دلیل ماهیت آب‌گریزی می‌توانند از این نانوذرات در برابر تخریب‌های محیطی محافظت کنند. نانوذرات و نانوکامپوزیت‌های مغناطیسی کاربردهای زیادی در تهیه رنگ، جوهر، حسگرها و ریزپردازنده‌ها، پزشکی، دارورسانی کنترل‌شده، کاتالیزگرها، تصفیه آب و جداسازی آلاینده‌ها دارند. پلیمرهای مغناطیسی از ویژگی‌هایی مانند چقرمگی،‌ فرایندپذیری آسان، انعطاف‌پذیری، قابلیت ارتجاعی و زیست‌سازگاری برخوردارند. بدین سبب و نیز به‌دلیل داشتن تغییرات شیمیایی و فیزیکی برگشت‌پذیر در پاسخ به میدان مغناطیسی خارجی، اهمیت این مواد روز‌به‌روز در حال افزایش است. اصلی‌ترین ویژگی پلیمرهای مغناطیسی، قابلیت آن‌ها در پاسخ به تغییرات میدان مغناطیسی خارجی است. زیرا این پلیمرها وقتی در معرض میدان مغناطیسی خارجی قرار می‌گیرند، ساختار آن‌ها به‌سرعت دچار تغییرات میکروسکوپی می‌شود. به همین صورت، پس از اینکه اثر میدان مغناطیسی خارجی از بین رفت، به‌سرعت به‌حالت اولیه خود برمی‌گردند. ژل‌ها و الاستومرهای پلیمری پاسخگو به میدان مغناطیسی، مثال‌هایی از این دست هستند که مورد توجه قرار گرفته‌اند.