مروری بر عوامل موثر بر فرایند جوش الکتریکی لوله‌های پلیمری

از جمله روش‌های اتصال لوله‌های پلیمری، جوش الکتریکی با اتصالات ویژه آن است. در جوش الکتریکی، لوله‌ها و اتصالات پلیمری با استفاده از سیم‌های تعبیه شده در ساختار آن ها به یکدیگر  متصل می‌شوند. تفاوت اصلی بین جوش گرمایی متعارف با جوش الکتریکی، در نحوه انتقال گرماست. در جوش گرمایی از ابزار گرم‌کن برای ذوب سطوح لوله و اتصال پلیمری استفاده می‌شود. اما در جوش الکتریکی که داخلی است، درون سطح اتصال جوش با یک رسانا یا پلیمر رسانا گرم می‌شود. با اتصال برق به مواد رسانای قرار گرفته در اتصالات، گرما به‌وجود می‌آید. برای دسترسی به مواد و محصولات مطلوب، طراحی و نصب بر پایه اتصالات مناسبی انجام می‌شود که شرایط جوشکاری را به‌خوبی گذرانده‌اند. روش‌های جوش و اتصال، بسته به عواملی همچون نوع پلیمر به‌کار رفته در لوله، تغییرات ساختاری پلیمر، الزامات فشار داخلی یا خارجی لوله، کاهش نشتی، ممانعت از تکان‌ها و بارهای ضربه‌ای طولی، شرایط کاربردی و عملیاتی، نیازمندی‌های عملیات ساخت و نصب و نوع محصولاتی که باید جوش داده شوند، متغیر هستند. در این مقاله، بررسی فرایند جوش الکتریکی در بعد استحکام، عوامل موثر بر اتصال یکنواخت و پایدار از دیدگاه سازوکارهای تشکیل اتصال در مقیاس درشت‌مولکولی، نفوذ مولکولی در ساختار پلیمرها و تشکیل یا گسست پیوندهای شیمیایی از راه روش‌های متفاوت تجربی و محاسباتی ارائه شده از سوی پژوهشگران مرور شده است.