معرفی روش‌های موفق پیوند پکان (Carya illinoensis (Wangenh.) K. Koch)

با توجه به اهمیت نهال‌های پیوندی جهت توسعه باغ‌های پکان در مناطق نیمه گرمسیری کشور، طرحی در قالب کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار به مدت دو سال (1391-1390) در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‌آباد دزفول اجرا شد. در این پژوهش، پیوندک پنج رقم گراتکس (gratex)، ویچیتا (wichita)، چوکتا (choctaw)، 10 جی (10j) و گراکینگ (graking) با سه روش پیوند شامل پیوند با استفاده از کابل حرارتی، پیوند هیپوکوتیل با استفاده از پوشش پلاستیکی و پیوند جانبی در پنج زمان از اواسط آبان تا اواسط اسفند به فاصله یک ماه روی پایه‌های بذری پیوند شدند. وضعیت گیرایی پیوندها بعد از چهار هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی‌ها نشان داد که روش پیوند با استفاده از کابل حرارتی از اواسط بهمن ماه تا اواسط اسفند ماه و در پیوند هیپوکوتیل با استفاده از پوشش پلاستیکی، اوایل بهمن تا اواخر اسفند ماه بهترین زمان پیوند بودند. همچنین بالاترین گیرایی پیوند با 7/91 درصد مربوط به رقم ویچیتا با استفاده از کابل حرارتی بود. روش پیوند جانبی در مقایسه با سایر روش‌ها ناموفق بود. در این روش، موفقیت پیوند ارقام مختلف کمتر از 10 درصد بود.