بررسی رابطه خود میان بینی با سازگاری اجتماعی دانشجویان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خود میان بینی با سازگاری اجتماعی دانشجویان انجام شده است. روش: در این مطالعه از نوع همبستگی 308 دانشجوی دانشگاه پیام نور(به تفکیک 158 زن و 150 مرد) از بین دانشجویان دانشگاه پیام نور، ‌به روش نمونه گیری طبقه‌ای در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌های افسانه پردازی شخصی و خیال پردازی (1967) برای سنجش خود میان بینی و پرسشنامه‌ی سازگاری اجتماعی (1939) را تکمیل کردند. داده‌های بدست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که میان افسانه پردازی شخصی و سازگاری اجتماعی در سطح 01/0p< رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. اما بین خیال پردازی و سازگاری اجتماعی رابطه معنا داری وجود ندارد، علاوه بر این پژوهش نشان داد که افسانه پردازی شخصی به میزان 9/8 درصد از واریانس سازگاری اجتماعی را تبیین می‌کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش دانشجویان از راه افسانه پردازی های خود میان بینانه، سازگاری اجتماعی خود را حفظ می‌کنند.

A Study of Relationship between Egocentrism and Social Adjustment

Aim: the purpose of this research was investigating the relationship between egocentrism and social adjustment among students. Method: For this purpose, 308 students (158 women and 150 men) of Payame Noor university were sled by available categorized sling. They were asked to complete Social Adjustment Questionnaire (1939) as well as Personal Fable and Imaginary Audience Questionnaire (1967) in order to evaluate their egocentrism. Then, the achieved data was analyzed by Pierson's conjunction coefficient and step by step multivariable regression. Findings: The results indicated that there is a meaningful and positive relationship between personal fable and social adjustment.