مدل علی پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش مجازی: نقش باورهای هوشی، اهداف پیشرفت و هیجان های تحصیلی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس باورهای هوشی، اهداف پیشرفت و هیجان­های تحصیلی در قالب مدل علی به روش تحلیل مسیر انجام شده است. روش: برای این منظور 231 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور استان فارس به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب و به پرسشنامه خودگزارشی متشکل از خرده مقیاس­های باورهای هوشی(دوپی­را و مارینه، 2005)، اهداف پیشرفت (میدلتن و میجلی، 1997) و هیجان­های تحصیلی (پکران و همکاران، 2005) پاسخ دادند. ضمناً معدل پایان ترم دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی منظور گردید. یافته­ها: به طور کل‍‍ی نتایج پژوهش حاکی از اثرات غیر مستقیم و متفاوت باور هوشی ذاتی و افزایشی بر پیشرفت تحصیلی می­باشد. نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که باور هوشی افزایشی از طریق واسطه­گری اهداف تبحری و هیجان­های مثبت بر پیشرفت تحصیلی دارای اثر غیر مستقیم و مثبت و باور هوشی ذاتی از طریق واسطه­گری اهداف اجتناب ـ عملکرد، اهداف رویکرد ـ عملکرد و هیجان­های منفی بر پیشرفت تحصیلی دارای اثر غیر مستقیم و منفی می­باشد. همچنین بر اساس نتایج اثر مستقیم باور هوشی ذاتی بر هیجان های منفی معنی­دار می­باشد درحالی که اثر مستقیم باور هوشی افزایشی بر هیجان­های مثبت مورد تایید قرار نگرفت.

The Causal Model of Predicting of Virtual Education in Students’ Academic Achievement: The Role of Intelligence Beliefs, Achievement Goals and Academic Emotions

Introduction: The present study aimed at predicting academic achievement based on intelligence beliefs, achievement goals, and academic emotions in a causal model framework through path analysis. Method: To do so, 231 postgraduate students from Fars Payame Noor University were selected through simple random sling, and were asked to answer a selfreport questionnaire consisting of intelligence beliefs (Dupeyrat Marine, 2005), achievement goals (Middleton Midgley, 1997), and academic emotions (Pekrun et al, 2005) subscales. Meanwhile, the students' final grade point average was considered as an indicator of academic achievement. Results: Overall, the results indicated the indirect and different effects of entity and incremental intelligence beliefs on academic achievement. Conclusions: The results showed that incremental intelligence beliefs have indirect and positive effect on academic achievement through the mediation of mastery goals and positive emotions. Furthermore, the entity intelligence beliefs have indirect and negative effect on academic achievement through the mediation of performanceavoidance goals, performanceapproach goals and negative emotions. Moreover, the direct effect of entity intelligence beliefs on negative emotions was significant however, the direct effect of incremental intelligence beliefs on positive emotions was not confirmed.