اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر باورهای معرفت شناختی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدفِ بررسی اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر باورهای معرفت شناختی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه یزد در سال تحصیلی 91-1390 انجام گرفت که از لحاظ هدف در طبقه ی تحقیقات کاربردی و از لحاظ روشِ گردآوری داده ها در قالب تحقیقات آزمایشی قرار می گیرد. جامعه‌ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دوره ی کارشناسی دانشگاه یزد به تعداد 11052 نفر بوده است. طی مراحلِ روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایِ مرحله ای، دانشجویانِ دو کلاس از رشته ی علوم تربیتی به عنوان گروه های نمونه انتخاب و در مراحل بعد به تصادف به گروههای آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌ی معرفت شناختی شومر (1992) با 63 گویه و پروتکل آموزش تفکر انتقادی براساس دیدگاه هایپل (1984)، فیشر (2005) و مایرز (1986) در قالب شش جلسه آموزش دو ساعته بوده است. برای توصیف داده‌ها وتحلیل فرضیه‌های تحقیق از شاخص‌های آمار توصیفی و روش آماری تحلیل کوواریانس (پس از بررسی پیش فرض‌های آن) استفاده شد. براساس مهمترین نتایج به دست آمده، آموزش تفکر انتقادی باعث بهبود باورهای معرفت شناختی دانشجویان گروه آزمایش در مقایسه با دانشجویان گروه کنترل شده است. در سطح خرده مقیاس ها، آموزش تفکر انتقادی باعث افزایش باورهای معرفت شناختی افراد در ابعاد توانایی ذاتی یادگیری، ساده بودن دانش، قطعیت دانش، منبع دانش و یادگیری سریع دانش شد اما تاثیر متفاوتی بر باورهای معرفت شناختی دانشجویان دختر و پسر نداشته است.