اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمالکاری تحصیلی، خودناتوان سازی و انعطاف‌پذیری شناختی در دانش آموزان معتاد به شبکه‌های اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمالکاری تحصیلی، خودناتوان سازی و انعطاف‌پذیری شناختی در دانش آموزان معتاد به شبکه‌های اجتماعی بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر اراک در سال تحصیلی 1401-1402 بود که تعداد 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری دردسترس (دانش آموزان با نمره‌ی بالاتر از سطح برش-50- در پرسشنامه اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر موبایل) به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان با گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شده و گروه آزمایش 8 جلسه درمان دریافت کرد. شرکت‌کنندگان به عنوان پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامه خودناتوان سازی جونز و رودولت (1982) و پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) پاسخ دادند. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش اهمالکاری تحصیلی، خودناتوان سازی و بهبود انعطاف-پذیری شناختی در دانش آموزان معتاد به شبکه‌های اجتماعی تاثیر دارد (p<0/01). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند جز برنامه‌های مداخلاتی مراکز مشاوره مدارس به منظور کاهش اهمالکاری و سایر متغیرهای دخیل در گروه‌های هدف باشد.

the effectiveness of ttreatment based on acceptance and commitment on academic procrastination, self-disability and cognitive flexibility in students addicted to social networks

the purpose of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on academic procrastination, self-disability and cognitive flexibility in students addicted to social networks. the current research was a semi-experimental study of pre-test-post-test type with a control group. the statistical population in this research was all secondary school students in the city of arak in the academic year 1401-1402, of which 30 were selected by available sampling method (students with a score higher than the cut-off level of 50 in the internet addiction questionnaire). mobile-based social networks) were selected as samples. the participants were divided into two experimental and control groups by random assignment, and the experimental group received 8 treatment sessions. as a pre-test and post-test, the participants answered the academic procrastination questionnaire of solomon and rothblom (1984), the self-handicapping questionnaire of jones and rodolt (1982) and the cognitive flexibility questionnaire of dennis and vanderwaal (2010). the results showed that treatment based on acceptance and commitment reduces academic procrastination, self-disability and improves cognitive flexibility in students addicted to social networks (p<0.01). treatment based on acceptance and commitment can be one of the intervention programs of school counseling centers in order to reduce procrastination and other variables involved in the target groups.