تاثیر درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏ محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان تعاملی والد-کودک هیجان ‏محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش نیمه‏آزمایشی با طرح پیش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان پسر مبتلا به اختلال افسردگی با دامنه سنی 5.5 الی 4 سال مراجعه‏کننده به مرکز مشاوره «شناخت نو» شهر اصفهان در سال 1399 جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. با روش نمونه‏گیری هدفمند تعداد 30 نفر از کودکان و والدین آن‏ها انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چک‏ لیست احساسات کودکان پیش‏دبستانی (لوبی و همکاران، 2004) و مقیاس سنجش رفتاری کارکرد اجرایی- نسخه پیش‌دبستان استفاده شد. درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏محور طی 14 جلسه 1 ساعته به‏صورت هفتگی برای آزمودنی‏های گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏محور بر بهبود کارکردهای اجرایی با ضریب اتای 0.81 تاثیر معناداری داشته است، همچنین این درمان بر مولفه‏های کارکردهای اجرایی شامل میزان تغییر، بازداری، برنامه‏ریزی، مهار هیجانی و حافظه فعال موثر بوده است. بنابراین می توان درمان تعاملی والد- کودک را به عنوان یک راهبرد درمانی برای والدین، جهت بهبود کارکردهای اجرایی به کار برد.

the effect of emotion-oriented parent-child itherapy on improving executivefunctions in children with depression

the present study was conducted to evaluate the effect of emotion-based parent-child interaction therapy on improving executive functions. the present study was quasi-experimental research with pre-test and post-test design with control group. the statistical population of the study included all boys with depression disorder at the age range of 4 to 5.5 years in isfahan. thirty children and parents were selected by purposeful sampling method and were randomly assigned to two equal groups. preschool children emotion checklist (lobby et al., 2004) and the parents’ reaction to child’s negative emotions scale (mirabel, 2015) were used to collect data. the mentioned therapy was implemented in 14 sessions of 1 hour per week for the subjects in the experimental group, but the control group did not receive any treatment. data were analyzed by descriptive statistics and analysis of covariance. the results of analysis of covariance showed that emotion-oriented parent-child interactive therapy had a significant effect on improving executive functions with a coefficient of 0.81, also this treatment on the components of executive functions including change, inhibition, planning, emotional control and working memory has been effective. therefore, parent-child interactive therapy focused emotional on parent’s reactions can be used as a therapeutic strategy for parents to improve executive functions.