نقش تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی‌هیجانی در پیش‌بینی تاب‌آوری در زمان شیوع پاندمی کرونا

مقدمه: تاب آوری در برابر شرایط سخت فعلی (کرونا ویروس) حایز اهمیت است و تحمل پریشانی هیجانی و استفاده از راهبردهای مختلف تنظیم هیجان، می توانند تاثیر مهمی بر نحوه‌ای خروج افراد از شرایط استرس زا داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تاب آوری افراد بر اساس تحمل پریشانی هیجانی و تنظیم شناختی هیجان انجام شد. روش: این مطالعه، از نوع توصیفی- همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل 397 نفر بود که به صورت آنلاین از طریق شبکه های مجازی شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کارنر و دیویدسون (2003)، پرسشنامه تنظیم هیجان شناختی (2001)، و مقیاس تحمل پریشانی هیجانی (2005) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که پنج متغیر (تمرکز مجدد مثبت ، نشخوار فکری ، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی ، دیدگاه گیری و سرزنش خود) با هم توانستند 0.449 درصد از واریانس تاب آوری را پیش بینی کنند (0.449=r^2). همچنین از 4 زیر مولفه مقیاس تحمل پریشانی هیجانی سه مولفه برآورد ذهنی پریشانی، تنظیم تلاش ها برای تسکین پریشانی، جذب شدن به وسیله هیجانات منفی با هم توانستند 0.531 درصد از متغیر تاب آوری را پیش بینی کنند. بحث و نتیجه‌گیری: تقویت راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان و مهارت تحمل پریشانی هیجانی و کاهش راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان عامل بسیار مهمی برای پی ریزی برنامه های آموزشی و مداخلات روان شناختی است. از این رو اجرای کارگاه های آموزشی الکترونکی و مجازی مفید واقع می شود.

the role of cognitive emotion regulation and tolerance of emotional distress in predicting resilience during the covid-19 pandemic outbreak

introduction: resistance to current hard conditions (coronavirus) is important and enduring emotional distress and using different emotion regulation strategies have an important impact on how people cope with stressful situations. the present study was conducted to predict the resilience of individuals based on emotional distress tolerance and cognitive emotion regulation. method: this study was a descriptive-correlational study. the study sample consisted of 397 participants who joined online sessions. conner-davidson resilience scale (2003), cognitive emotion regulation questionnaire (2001), and distress tolerance scale (2005) were used to collect data. pearson correlation coefficient and regression analysis were used to analyze the data. results: the results of regression analysis showed that five variables (positive refocusing, rumination, refocusing on planning, commenting, and blaming) together could predict 0.449% of the variance of resilience (r2 = 0.449). also, from the 4 sub-components of the distress tolerance scale, three components of mental distress estimation, adjusting efforts to relieve anxiety, and being absorbed by negative emotions together were able to predict 0.531% of the resilience variable. conclusion: adopting adaptive strategies for emotion regulation and coping skills of emotional distress and reducing maladaptive strategies for emotion regulation is a very important factor in establishing educational programs and psychological interventions. therefore, the implementation of electronic and virtual workshops is useful.